Zauważyłeś błąd? Zaznacz fragment tekstu i naciśnij Ctrl+Enter.
Arcybiskup Mieczysław Mokrzycki, metropolita lwowski, komentuje obecną sytuację.
Hierarcha mówi o tym, że wojna z Rosją dotyczy wszystkich; i że świat musi zobaczyć i zrozumieć, iż Rosja popełnia zbrodnie w Ukrainie, zwłaszcza w Mariupolu; oraz mowi o samarytańskiej posłudze Kościoła rzymskokatolickiego w Ukrainie.
– Tragedia wojny dotyczy wszystkich i dotyka wszystkich. Ataki rakietowe są coraz bliższe. Kilka dni temu był to Jaworów, który znajduje się 60 km od Lwowa. Tam w wyniku trafienia pocisków w Międzynarodowe Centrum Pokoju i Bezpieczeństwa zginęło 35 żołnierzy, a 134 cywilów zostało rannych. Dziś rano był to już Lwów. Dzięki Bogu, że tym razem bez ofiar. Wróg się zbliża. W naszej Ojczyźnie jest coraz mniej bezpiecznych miejsc. Staramy się opowiedzieć światu, co dzieje się w Ukrainie. Mariupol to otwarta krwawiąca rana. Tam ludzie zostali bez wody i jedzenia. Rosyjskie wojska nie pozwalają im na opuszczenie miasta i nie pozwala na dostarczanie pomocy humanitarnej. Mamy nadzieję, że kard. Konrad Krajewski, który niedawno odwiedził naszą Ojczyznę jako specjalny wysłannik papieża Franciszka, pomoże nam w nagłośnieniu tej tragedii. Kardynał widział, co dzieje się na naszej ziemi, odwiedzał ośrodki dla uchodźców, rozmawiał z ludźmi, którzy opuścili zniszczone miasta, niósł im słowa otuchy i pociechy, przekazywał błogosławieństwa ojca świętego.
I nadal robimy to, do czego jesteśmy wezwani: pomagamy, gdzie tylko możemy. Dzisiaj ludzie potrzebują Eucharystii, potrzebują sakramentów, a nasi kapłani służą ludziom sakramentami. Ale też opuszczają świątynie i idą do potrzebujących. Przyjmują uchodźców i wraz z parafianami otaczają ich opieką i troską. I pomimo tego, że w Ukrainie nie ma tak wielu parafii rzymskokatolickich, parafian też stosunkowo niewielu, dokładamy wszelkich starań, aby pomóc jak największej liczbie osób. Ciepłe powitanie i troska są tym, co musimy im teraz zapewnić. Gość w dom, Bóg w dom — tego uczy nas Ewangelia: wziąć pod swój dach tych, którzy stracili swoje domy. Historia pokazuje, że każdy z nas może znaleźć się w takich okolicznościach. Dziś otwieramy nasze serca na potrzeby ludzi – jutro ktoś otworzy swoje serca na nasze potrzeby. Przecież Polska i Polacy już teraz okazują nam solidarność i bliskość z Ukrainą, przyjmując nasz naród i wysyłając pomoc tym, co w Ukrainie pozostają.
Serdecznie dziękuję naszym kapłanom i osobom konsekrowanym, którzy pozostają ze swoim ludem i tak bezinteresownie służą Bogu w potrzebujących, zranionych ludziach. Z całego serca dziękuję wszystkim ludziom dobrej woli, którzy niosą pomoc humanitarną, wspierają finansowo i nadal modlą się za Ukrainę.
