Zauważyłeś błąd? Zaznacz fragment tekstu i naciśnij Ctrl+Enter.
Dnia 10 maja 2022 arcybiskup Mieczysław Mokrzycki, metropolita lwowski, wyświęcił brata Efrema Michalskiego OSB na diakona.
W ten sposób wspólnota benedyktyńska archidiecezji lwowskiej, mieszkająca w podlwowskiej Sołonce, wzbogaciła się o kolejnego szafarza sakramentów. Święcenia odbyły się w kościele św. Benedykta przy klasztorze św. Józefa.
W swoim przemówieniu wprowadzającym o. Maksymilian Nawara zauważył, że od dnia konsekracji świątyni każda uroczystość, która odbywała się w jej murach, ma wymiar historyczny. Są to i święcenia kapłańskie pierwszego ukraińskiego benedyktyna o. Leopolda Rudzińskiego, i dożywotnie śluby s. Marii, i przyjęcie s.Iriny do postulatu, a teraz są święcenia diakonatu brata Efrema, który nadal będzie służył tej wspólnocie.
Metropolita w swoim kazaniu, zwracając się do brata Efrema, powiedział:
– To przez Ciebie ma działać Bóg, gdy będziesz głosił Jego chwałę, odprawiał święte obrzędy i nauczał. Tak więc w tym, co czynisz, niech głos Boży ożywa wśród ludzi, aby ani Twoje serce, ani serca innych nie były skamieniałe, a ciemność nie pochłoniła światła prawdy. Niech ręka Pana zawsze będzie nad Tobą. Dlatego oddaj swoje ręce i serce Jezusowi, a niech On twoimi ustami głosi Ewangelię, która zawsze głosi duchową odnowę. Dawaj Chrystusa innym i żyj w jedności z Nim.
Po kazaniu rozpoczęła się główna część święceń. Diakoni są wyświęcani przez nałożenie rąk biskupa, które pochodzi od apostołów, aby dzięki łasce sakramentalnej mogli wykonywać swoją posługę najlepiej jak potrafią. W liturgii święceń diakonom powierza się posługę Kościoła, który oddaje chwałę Bogu, a także błaga Chrystusa, a przez Niego Ojca, o zbawienie całego świata. Na mocy święceń diakon staje się osobą duchową przeznaczoną do służby Kościołowi i wiernym. Będzie udzielał sakramentu chrztu, udzielał komunii św., asystował przy sakramencie małżeństwa, odprawiał nabożeństwa i pogrzeby, głosił Słowo Boże, nauczał dzieci i młodzież katechizmu.
Na zakończenie mszy br. Izaak Kapała, przeor opactwa w Lubinie, gdzie rozpoczął swoją drogę monastyczną i skąd przybył do Ukrainy brat Efrem Michalski, zwrócił się ze słowami wdzięczności do Boga i ludu.
– Dziękuję Wszechmogącemu za podarowanie nam wszystkim kolejnego dnia życia. Z wielką radością dziękuję, Ekscelencjo, za udzielenie święceń zacnemu bratu Efremowi. Drogi bracie, z całego serca pragnę, abyś godnie służył wspólnocie sióstr we Lwowie i całemu Kościołowi lwowskiemu. Służ w czasie liturgii, ale też służ chorym i potrzebującym. Pan przygotował dla Ciebie w tej wspólnocie wszystkie możliwe dziedziny, na których możesz pełnić swoją posługę diakona, a nasza wspólnota będzie Cię wspierać. Dziękuję rodzicom za dar życia i oddanie się Panu Bogu! – powiedział.
Rok temu brat Efrem wyraził chęć przyłączenia się do duszpasterstwa ojców benedyktynów, którzy posługują w klasztorze św. Józefa w Sołonce. Wkrótce po rozpoczęciu szerokiej wojny do wspólnoty lwowskiej dołączyły także siostry z opactwa w Żytomierzu. Ponadto siostry opiekowały się przesiedleńcami i urządziły w swoim klasztorze tymczasowe schronienie dla uciekających przed okropnościami wojny. Podczas swojego pobytu goście tego domu stali się niejako częścią wspólnoty benedyktyńskiej, więc przybyli na Mszę św., aby podzielić się radością święceń diakonatu brata Efrema.
