Zauważyłeś błąd? Zaznacz fragment tekstu i naciśnij Ctrl+Enter.
List biskupów Kościoła rzymskokatolickiego na Ukrainie
z okazji rozpoczęcia Roku Miłosierdzia
Czcigodni Kapłani i Osoby Konsekrowane!
Drodzy Bracia i Siostry w Chrystusie!
Rozpoczynając nowy rok liturgiczny, w pierwszą niedzielę Adwentu zwracamy się do Was z orędziem, które niesie ze sobą Boże Miłosierdzie. Wysyłamy to przesłanie w trudnym dla naszej Ojczyzny czasie. Kierujemy je do Was, wierzących, a także do wszystkich ludzi dobrej woli, abyśmy pośród tragicznych wydarzeń wojennych i ich skutków nie zapomnieli i nie stracili miłosierdzia. Dlatego zdecydowaliśmy się ogłosić Rok Miłosierdzia, ponieważ rany i zniszczenia spowodowane wojną są tak wielkie, że trzeba będzie podjąć wiele wysiłków przez wiele lat, aby je uzdrowić i odbudować to, co zostało zniszczone.
Jesteśmy przekonani, że rozważanie tajemnicy Miłosierdzia Pańskiego pomoże nam raz jeszcze uświadomić sobie wielkość i moc tego boskiego znaku, a także rozpali w naszej duszy pragnienie zaczerpnięcia łaski ze Źródła Miłości, która objawia się w Jego nieskończonym Miłosierdziu.
Potrzebujemy siły do życia, do kochania, do obrony ojczyzny, do służenia innym swoją pracą. Potrzebujemy głębokiego pokoju w sercu i niezłomnej nadziei. Potrzebujemy silnej wiary, która będzie kształtować nasze decyzje i działania. Dziś przeżywamy okropności wojny rosyjsko-ukraińskiej i doświadczamy skutków działań ludzi, którzy nie znając miłosierdzia Bożego przybyli na naszą ziemię, aby zabijać i niszczyć. Ile zła, przemocy, kłamstwa, podłości i cynizmu niesie ze sobą wróg. Wszystko to wskazuje na chłód pustej duszy, która odrzuciła Boga. Ale i nam grozi oziębienie serca i uczynienie go niezdolnym do życia przez egocentryzm, obojętność, rozpacz, znużenie, nienawiść lub zniechęcenie.
Trzeba zbliżyć się do Pana, który nas wzywa: „Przyjdźcie do mnie wszyscy, którzy utrudzeni i obciążeni jesteście…” Mt 11,28. Jego słowa są jednoznaczne i wymowne, podobnie jak Jego święta obecność w Kościele. To tutaj Jezus przebywał z nami i swoim słowem i sakramentami leczy nasze rany, koi spragnioną duszę i daje pokój! To w Panu nasze serce ożywa i ma siłę, by kroczyć ścieżką miłości. To w Nim doświadczamy miłosierdzia, które daje nam siłę do bycia miłosiernymi, bo samo miłosierdzie jest najlepszym przejawem człowieczeństwa. W sakramencie spowiedzi szczególnie dotykamy Miłosierdzia Bożego. Starajmy się więc spowiadać często, przynajmniej raz w miesiącu, aby być w łasce uświęcającej. Zbliżmy się do Ołtarza Bożego, gdzie Jezus karmi nas swoim Ciałem i gasi pragnienie naszej duszy swoją Krwią. Przyjąwszy Pana w Komunii Świętej, rozmawiajmy z Nim, oddajmy Mu chwałę. Świadomi naszej obecności przed Wszechmogącym w modlitwie, powierzmy Mu wszystkie nasze sprawy. Bądźmy z Nim podczas krótkich lub długich adoracji Najświętszego sakramentu, czy to we wspólnocie parafialnej, czy indywidualnie. Z ufnością, miłością, szacunkiem, wdzięcznością i pokorą wynagradzajmy Miłosiernemu Sercu Pana za wszystkie zniewagi i odrzucenia, jakie wyrządzają Mu grzesznicy. Czerpmy duchową siłę od Pana. Zawierzmy Mu siebie samych, naszych bliskich, zwłaszcza tych, którzy słabną i tracą wiarę, zawierzmy Ukrainę i cały świat.
Drodzy Bracia i Siostry!
W encyklice Jana Pawła II „Dives in misericordia” znajdujemy stwierdzenie, w którym Chrystus nauczył nas, że człowiek nie tylko doświadcza miłosierdzia samego Boga, ale jest także powołany do okazywania miłosierdzia innym. (patrz DM 14).
Świat potrzebuje miłosierdzia, miłosierdzia Bożego. Miłosierdzie Boże będziemy mogli przekazywać tylko wówczas, gdy sami z niego będziemy czerpać. Miejmy świadomość, że tylko w Bogu jest nasza siła i moc. To po pierwsze. Po drugie, jesteśmy wezwani do szerzenia tego miłosierdzia słowem i czynem. Każdy na swoim miejscu według swoich zdolności i możliwości. Dzisiaj stajemy przed wielkimi wyzwaniami w różnych formach potrzeb. Trzeba starać się i szukać okazji, aby odpowiedzieć na nie jak najlepiej, kompetentnie i po Bożemu. Prosimy Pana z odwagą i pokorą, aby dostrzegać potrzeby innych, bo grzechem przeciw miłosierdziu jest obojętność. Odpowiadać na potrzeby innych indywidualnie lub w zorganizowany sposób, najlepiej jak potrafimy.
Szczególnie chcemy zwrócić Waszą uwagę na wojsko, które za cenę życia i zdrowia chroni nasz wspólny Dom. Otoczmy ich naszą modlitwą, towarzyszmy im z cierpliwością i delikatnością, zwłaszcza gdy dają o sobie znać rany wojenne, pomóżmy zaspokoić ich życiowe potrzeby na froncie. Pamiętajmy o nich w Modlitwie Wiernych podczas Mszy św., zarówno za żywych, jak i za zmarłych. Pocieszajmy tych, którym wojna zabrała krewnych, przyjaciół i znajomych. Otwórzmy drzwi naszych domów dla sierot. Nie zapominajmy o ludziach w podeszłym wieku, których wojna wypędziła z rodzinnych miast i wsi, niszcząc ich domy. Bądźmy blisko przymusowych migrantów, pozwólmy im odczuć dobroć naszych serc, aby kolejne miejsce zamieszkania i nieznane otoczenie nie były dla nich gorzkie i nie do zniesienia.
Prosimy Pana, aby dał nam, którym pozwolono mieszkać na Ukrainie w czasie wojny, pragnienie, mądrość, odwagę i siłę, by być świadkami Jego Miłosierdzia. Niech dokonane przez nas czyny miłosierdzia sprawią, że inni zapragną poznać miłość Serca Jezusowego, które jest przepełnione miłosierdziem.
Na wszystkie inicjatywy, na owocne i aktywne przeżywanie Roku Miłosierdzia Bożego wszystkim z całego serca błogosławimy: W Imię Ojca i Syna i Ducha Świętego. Amen.
Biskupi Kościoła rzymskokatolickiego na Ukrainie
25 listopada 2022 roku
N. 50/2022
