Zauważyłeś błąd? Zaznacz fragment tekstu i naciśnij Ctrl+Enter.
W dniu 24 lipca, we Lwowie, w wieku 94 lat, odeszła po wieczną nagrodę p. Jadwiga Zappe – nestorka polskiej społeczności Lwowa, strażniczka i depozytariuszka pamięci o przeszłości i wielka patriotka kochająca Polskę i Lwów, przekazująca tę miłość swoim uczniom i wychowankom. Była odznaczona Krzyżem Oficerskim Orderu Zasługi Rzeczypospolitej Polskiej, Krzyżem Kawalerskim Orderu Zasługi Rzeczpospolitej Polskiej, honorowym tytułem Weterana Walk o Wolność i Niepodległość oraz Kustosza Pamięci Narodowej.
27 lipca została pożegnana w Katedrze Lwowskie przez rodzinę, wdzięcznych lwowian i przedstawicieli korpusu dyplomatycznego RP we Lwowoie.
Mszy świętej przewodniczył biskup pomocniczy archidiecezji Lwowskiej Leon Mały a kazanie wygłosił ks. Władysław Derunow, który w swoim czasie należał do grona uczniów p. Jadwigi.
Na początku Mszy Świętej biskup Leon powiedział:
— Dzisiaj żegnamy wielką osobistość, która najbardziej w życiu pragnęła nie przeszkadzać Jezusowi. I nie przeszkadzała. Jezus działał przez nią. W swojej rozmowie z Jezusem powiedziała pewnego razu, że chce się przygotować do śmierci, ale Pan Jezus jej odpowiedział, że nie do śmierci, lecz do życia. I dzisiaj rozpoczęła życie wieczne – niech odpoczywa w pokoju.
Ksiądz Władysław przybliżył obecnym postać tej niezwykłej osoby, która poświęciła swoje życie służeniu innym w czasach prześladowania za wiarę, ucząc dzieci i młodzież katechizmu, języka polskiego, historii, pomagając biednym i opiekując się osobami chorymi i samotnymi:
— Opatrzność Boża nią się posłużyła, żeby przekazywać ludziom prawdę o prawdziwych wartościach, służyć przykładem bycia prawdziwym katolikiem trwającym w wierze mimo ciężkich przesladowań. Służąc Bogu i ludziom nie mając żdnych nadzwyczajnych środków. (…) Posiadała wielkie przwziązanie do Matki Przenajświętszej i jej pokój wewnętrzny z tego wynikał. (…) Jako młody kapłan prosiłem o wsparcie p. Wisię, kiedy nie mogłem znaleźć słów, aby przekonać do spowiedzi pewną osobę wysoce wykształconą, naukowca i ona z nią rozmawiała, przekonywała i opadły mury. Ale zawsze podkreślała, że we wszystkim, co czyni nie ma jej zasługi, ale że to Bóg ją prowadzi. I tylko Bogu wiadomo ilu ludzi dzięki niej mogło uniknąć tego, co jest najgorsze, tego, co duszę zabija. Nie powiem, że myśmy w jakiś sposób staliśmy się świetymi, ale może dzisiaj jesteśmy bardziej zawstydzeni, że nimi nie jesteśmy. Dlatego dzisiaj oddajemy tę ostatnią przysługę Bogu dziękując, że nam na te trudne czasy stawiał takich wspaniałych ludzi.
Po Mszy świętej pogrzebowej przez pana konsula Rafała Kocota został odczytany list kondolencyjny od Sekretarza Stanu RP Ministra Rafała Kwiatkowskiego.
Pani Jadwigą w ostatnich latach jej życia opiekowały się siostry Józefitki w Domu Miłosierdzia we Lwowie-Brzuchowicach, pochowana została na cmentarzu Janowskim we Lwowie.
