Zauważyłeś błąd? Zaznacz fragment tekstu i naciśnij Ctrl+Enter.
Dnia 18 września 2021 w stołecznej katedrze św. Aleksandra odbyły się uroczystości 700-lecia przywrócenia diecezji kijowsko-żytomierskiej. Uroczystej Mszy przewodniczył biskup ordynariusz diecezji Witalij Krywycki w koncelebrze z Nuncjuszem Apostolskim na Ukrainie Visvaldasem Kulbokasem.
– Zgromadziliśmy się tu dzisiaj, aby podziękować Bogu za siedem wieków historii naszego Kościoła w Ukrainie. Dziękuję za każdą osobę, którą historia pamięta – i której nie pamięta, bo tu każdy był pewną „cegiełką”. Zbudowali tu żywy Kościół, Kościół zbawionych, odkupionych przez Jezusa Chrystusa Jego krwią, – zwrócił się na początku Hierarcha.
W uroczystości wzięli również udział metropolita lwowski arcybiskup Mieczysław Mokrzycki, biskupi ze wszystkich diecezji Ukrainy, zwierzchnicy struktur zakonnych i zgromadzeń działających w diecezji kijowsko-żytomierskiej, przedstawiciele Ukraińskiego Kościoła Greckokatolickiego, przedstawiciele korpusu dyplomatycznego RP, Węgier, zastępca szefa Departamentu Religii przy Gabinecie Ministrów Ukrainy oraz inni goście honorowi.
Podczas homilii Ksiądz Biskup skupił się na niełatwych losach diecezji.
– Jubileusz – to święto. Ale pochylając się nad dzisiejszym Słowem Bożym, chciałbym abyśmy popatrzyli na dzisiejsze wydarzenie pod innym kątem. Jubileusz to czas sprawozdania, wdzięczności Bogu i sobie nawzajem. To czas stanięcia w prawdzie, aby zrozumieć i ocenić nie tylko sukcesy, ale również i porażki.
Biskup przypomniał czas prześladowań, kiedy na terenach diecezji prawie nie zostało kapłanów, a wspólnoty wiernych zostały porozpraszane.
– Czasem wydaje się nam, że Bóg zabiera dłoń od swojej winnicy. Pozwala na to, by winnica została wydeptana. Przestaje ją uprawiać. Ale nie możemy skupiać się tylko na tym, bo wtedy jest ryzyko zapomnieć, z jaką miłością została przez Boga zasadzona winnica i jak w przeciągu dziejów Historii Zbawienia nam tę miłość udowadniał i nadal udowadnia także i dziś. Bóg nie wyrzeka się swojej miłości nawet wtedy, kiedy wydaje się nam, że zapomnial o swiom ludzie.To ludzie odchodzą od Niego. (…) Dzisiaj patrząc wstecz mamy rozpoznać, kiedy cierpieliśmy za prawdę, a kiedy prowokowalismy cierpienie swoim odstępstwem. (…) Badając historię naszej diecezji, widzimy, że nigdy nie była bogata. Była to diecezja na skrzyżowaniu dróg i ludów, stepów i lasów, zachodu i wschodu. Tu miały miejsce wielkie wydarzenia i wielkie wojny: Kijów często leżał w gruzach. Ale Pan, zabierając nam drugorzędne, zostawił najważniejsze: zadbał o to, by przyniesiono tutaj owoce życia wiecznego. I tylko w Nim możemy przynosić te owoce – gdy będziemy w Nim jak w jednym ciele, będziemy gałęziami pozostawionymi na winorośli, aby przynosiły owoc. Każdy z nas jest do tego powołany, – mówił.
Arcybiskup Visvaldas Kulbokas, Nuncjusz Apostolski na Ukrainie, powiedział o znaczeniu rocznicy diecezji.
– Obchodząc 700-lecie diecezji kijowsko-żytomierskiej, dziękujemy Panu za dar wiary, za duszpasterzy, którzy służyli tu od wieków, za wiernych, w tym męczenników i świętych, za dobrodziejów, którzy przyczynili się do ewangelizacji. W swojej działalności Kościół zawsze opiera się na depozycie otrzymanej wiary i na obcowaniu świętych, co oznacza, że dziś świętujemy nie tylko my, ale także ci, którzy tu mieszkali i pracowali. Jednocześnie podejmujemy wielką odpowiedzialność wobec tych, którzy przyjdą po nas. Ta odpowiedzialność obejmuje nasz duchowy wzrost, naszą zdolność do ewangelizowania innych oraz naszą troskę o materialne potrzeby innych. Dlatego prosimy naszego Pana o zachętę i natchnienie. By uzupełnil nasze braki swoją łaską i pomagal w tych sprawach, z którymi nie możemy sobie poradzić o ludzkich siłach, – powiedział.
Metropolita Lwowski abp Mieczysław Mokrzycki również zabrał głos i życzył błogosławieństwa Bożego, wzrastania w wierze i świętości na drodze budowania przyszłości Kościoła i Ojczyzny.
Uroczystość zakończyła się wystawieniem Najświętszego Sakramentu i dziękczynną modlitwą za 700 lat obecności Kościoła na ukraińskiej ziemi. Bp Witalij udzielił obecnym papieskiego błogosławieństwa.
Po Mszy Świętej obchody Jubileuszu przeniosły się na plac przed katedrą. Tam został przedstawiony herb diecezji kijowsko-żytomierskiej, o symbolice którego opowiedział bp Aleksander Jazłowiecki:
– Wybraliśmy kolory niebieski i zielony – czyli kolor nieba, maryjny i świętości i kolor życia, zwycięstwa i przyjaźni. Gwiazda symbolizuje Bogurodzicę, bo Matka Boża Berdyczowska jest patronką diecezji. Miecz jest symbolem Michała Archanioła, patrona Kijowa i obrońcy naszej diecezji. Winna latorośl na zielonym tle to nasza diecezja, gałązka ścinana, ale odrastająca na nowo z owocami, które przynosiła: męczennicy, powołania, wiara, zachowana przez naszych wiernych. Chcę szczególną uwagę zwrócić na pastorał w herbie. To nasz własny kijowski pastorał, który należał do biskupów diecezji. Powrócił do nas w 1991 r., kiedy zostały odnowione struktury Kościoła rzymsko-katolickiego na Ukrainie. Biskup przemyski Ignacy Tokarczuk przywiózł go na ingres bp Jana Purwińskiego.
Na zakończenie uroczystej Liturgii odmówiono modlitwę przed Najświętszym Sakramentem na znak wdzięczności Panu za stulecia obecności Jego Kościoła na ziemi ukraińskiej, po czym bp Witalij Krywycki udzielił wszystkim obecnym błogosławieństwa papieskiego. Zgodnie z zarządzeniem Penitencjarii Apostolskiej wierni, którzy uczestniczyli we mszy, otrzymali pełny odpust. Po Mszy św. obchody rocznicowe kontynuowano na ulicy w pobliżu kościoła św. Aleksandra. Na scenie wystąpił młodzieżowy zespół muzyczny z Żytomierza „Rejoice”, którego zapalająca muzyka i śpiew wprawiały w radosny i świąteczny nastrój pomimo ponurej pogody.
