Zauważyłeś błąd? Zaznacz fragment tekstu i naciśnij Ctrl+Enter.
Dnia 13 września 2021 r. w Kamieńcu Podolskim w kościele św. Mikołaja, odbył się pogrzeb o. Alojzego Kosobuckiego OSPPE, który odszedł do Pana 8 września w wieku 50 lat. Ojciec Alojzy jest drugim ojcem paulinem z Kamieńca, który zmarł na koronawirusa. Proboszcz parafii św. Mikołaja o. Walery Jakubczyk zmarł 29 sierpnia.
Mszy żałobnej przewodniczył biskup-ordynariusz diecezji kamieniecko-podolskiej Leon Dubrawski.
– Trudno sobie uświadomić, że wynosimy z tej świątyni drugą trumnę kapłana; ale Bóg ma plany na wszystko, — powiedział Ksiądz Biskup.
Pożegnać ojca przyjechali biskupi różnych diecezji:ordynariusz charkowsko zaporożski Paweł Honczaruk, biskup pomocniczy kamieniecko podolski Radosław Zmitrowicz, biskup pomocniczy archidiecezji lwowskiej Edward Kawa, przedstawiciele zarządu generalnego Zakonu św. Pawła Pierwszego Pustelnika o. Piotr Łoza i o. Mariusz Tabulski, księża z innych parafii, siostry urszulanki i benedyktynki, które pracowały ramię w ramię z ojcem Alojzym, jego siostra Lilia, dawni przyjaciele ojca. W ostatnim pożegnaniu zasłużonego duszpasterza Podola uczestniczyli szef Kancelarii Prezesa Rady Ministrów RP minister Michał Dworczyk, pełnomocnik Rządu ds. Polonii i Polaków za Granicą Jan Dziedziczak, ambasador RP na Ukrainie Bartosz Cichocki, konsul generalny RP w Winnicy Damian Ciarciński, konsul generalna RP we Lwowie Eliza Dzwonkiewicz, dyrektor Narodowego Instytutu Polskiego Dziedzictwa Kulturowego za Granicą POLONIKA Dorota Janiszewska-Jakubiak, prezes zarządu Fundacji Wolność i Demokracja Lilia Luboniewicz, przedstawiciele Ministerstwa Spraw Zagranicznych RP, reprezentacja polskich instytucji, współbracia paulini i przedstawiciele duchowieństwa, organizacji polskich ziemi kamieniecko-podolskiej oraz miejscowi Polacy.
W homilii o. Roman Łaba OSPPE, kolega zmarłego, przypomniał, jak wielką wagę przywiązywał zmarły do odbudowy kościoła, jak włożył w to swoje serce i duszę.
– Ojciec Alojzy przywrócił tę parafię, był jej pierwszym proboszczem – powiedział o. Łaba. Także nazwał ojca Alojzego, którego ostatnie dni były naznaczone krzyżem cierpienia, człowiekiem wielkiego serca, niezwykłej charyzmy i obdarzonym niesamowitym oddaniem Matce Bożej.
Przywołując dzisiejszą Ewangelię o pokornym setniku proszącym Jezusa o uzdrowienie sługi dodał:
– Nikt nie decyduje, kiedy się narodzić, a kiedy umrzeć: to jest w rękach Boga. Nie wybraliśmy słów dzisiejszej Ewangelii tak, by pasowały do ojca Alojzego — wszystko jest wolą Boga. Ta Ewangelia spełniła się w jego życiu: możemy śmiało powiedzieć, że nas kocha i odbudował nam świątynię. Dlatego w obliczu tych świętych czynów prosimy: „Panie, dotknij nas i uzdrów nas światłem Twojego Słowa!”
Po kazaniu publiczność zaczęła skandować „Santo subito!” („Już święty!”).
Biskup Leon Dubrawski wezwał obecnych do modlitwy o powołanie do życia kapłańskiego i konsekrowanego, aby Bóg posłał na miejsce o. Alojzego, który teraz wstąpił do Nieba, nowych młodych kapłanów, pełnych pragnienia służyć Panu Bogu.
Śp. o. Alojzy Kosobucki, informuje Konsulat Generalny RP w Winnicy / Генеральне Консульство РП у Вінниці, został pośmiertnie odznaczony Krzyżem Komandorskim Orderu Zasługi RP. Przekazania odznaczenia Kancelaria Prezydenta RP dokonał minister Michał Dworczyk.
Ojciec Alojzy spoczął w krypcie kościoła św. Mikołaja – w miejscu, które podnosił z gruzów.
Życiorys
Alojzy Kosobucki
Leon Kosobucki urodził się 18 października 1969 roku w Szepietówce w obwodzie Chmielnickim w rodzinie Edwarda i Nadii z Denesiuków.
Uczył się w szkole technicznej w Ponince.
W 1987 roku został zwerbowany do Armii Czerwonej. Po wypadku i operacji zwolniono go ze służby wojskowej. Po powrocie do zdrowia otrzymał pozwolenie na turystyczny wyjazd do Polski, gdzie
przyjęto go do zakonu paulinów. Pierwszą profesję zakonną złożył 22 sierpnia 1989 roku w Leśniowie, zmieniając dotychczasowe imię Leon na zakonne Alojzy.
Niebawem znów wyjechał zagranicę, tym razem do Rygi, na studia filozoficzne w ryskim WSD. W lipcu 1990 roku uzyskał pozwolenie na przyjazd do Polski i podjęcie studiów w seminarium krakowskim na Skałce.
Profesję wieczystą złożył 05 września 1993 roku na Jasnej Górze. Następnie 29 lipca 1994 roku w jasnogórskiej bazylice przyjął święcenia diakonatu, a dnia 8 lipca 1995 roku otrzymał święcenia prezbiteratu w Satanowie obwodu winnickiego z rąk bpa Jana Olszańskiego, ordynariusza kamienieckiego.
Po święceniach kapłańskich został skierowany w Ukrainę celem zorganizowania nowej placówki przy kościele Św. Michała Archanioła w Kamieńcu Podolskim. W 1997 roku o. Alojzy otrzymał od generała zakonu specjalne upoważnienie do prowadzenia rozmów z władzami administracyjno-państwowymi Ukrainy w sprawie przejęcia na własność kościoła i klasztoru podominikańskiego w Kamieńcu Podolskim. W 1998 roku przy znacznym udziale o. Alojzego został zwrócony kompleks podominikański w Kamieńcu Podolskim.
W maju 1999 roku ojciec Alojzy został mianowany przełożonym klasztoru. W październiku 2005 roku mianowany przełożonym w Różynie, a w sierpniu 2010 roku — ponownie przełożonym klasztoru w Kamieńcu Podolskim. Po upłynięciu kadencji przełożonego w 2016 roku ojciec Alojzy pozostał w Kamieńcu Podolskim do końca swego życia.
Ostatnie dni życia ojca Alojzego były naznaczone krzyżem cierpienia z powodu Covid-19. W sierpniu trafił do szpitala w Kamieńcu gdzie w Święto Narodzenia NMP 08 września 2021 roku Miłosierny Bóg powołał ojca Alojzego do Siebie.
Zdjecia: Jaroslaw Krawiec
