Zauważyłeś błąd? Zaznacz fragment tekstu i naciśnij Ctrl+Enter.
W poniedziałek 9 listopada 2020 Kamieńcu Podolskim odbył się pogrzeb biskupa Jana Niemca, którego ciało udało się przewieźć z Polski, gdzie zmarł, do Ukrainy, gdzie służył.
Przed uroczystościami żałobnymi wszyscy zgromadzeni modlili się na różańcu. Rozważania przeczytał biskup Leon Dubrawski, ordynariusz diecezji kamieniecko-podolskiej, wspominając swojego współbrata w biskupstwie i dziękując mu, jego rodzicom, Bogu za jego powołanie.
Mszy świętej pogrzebowej przewodniczył arcybiskup Mieczysław Mokrzycki, metropolita lwowski. Rozpoczynając mszę Ksiądz Arcybiskup powiedział:
– W tej katedrze kamieniecko-podolskiej, gdzie biskup Jan przyjął święcenia biskupie, powtarzamy: „Niech aniołowie zawiodą Cię do raju“. Prosimy, dziękując Bogu za jego życie, które stało się dla nas przykładem głębokiej wiary. Nawet jeśli miałeś jakieś błędy lub niedopracowania, niech ta Eucharystia oczyści Cię, księże Janie, od wszelkiej winy i otworzy przed Tobą bramy Nieba.
Homilie żałobną wygłosił biskup Leon Dubrawski. Na samym początku Ksiądz Biskup trochę odstąpił od uroczystego początku, więc przeprosił za błędy, ponieważ, jak powiedział, pogrzeb kogoś, z kim przez tyle lat współpracowano jest sprawą bardzo osobistą.
– Widziałem, jak przez te ostatnie dni przeżywał swoją świętość. Był cichy i pokorny sercem. Tak wpatrywał się w Jezusa Chrystusa, że wydawało mi się, niby cały jest w Jezusie Chrystusie, a Chrystus w nim. Po drodze do szpitala powiedział, że jeśli Bóg zechce zabrać kogoś z nas, to jest gotowy.[…]
Spowiadałem się u niego. Pamiętam kilka szczególnych spowiedzi: jedną u ks. Stanisława Szczypty niedługo po jego powrocie z więzienia, potem swoją generalną, zresztą jak spowiadałem się u biskupa Jana. To były naprawdę specjalne spowiedzi.
Dziś mamy szczególne czytania… „Zdało się oczom głupich, że pomarli, a oni trwają w pokoju. Choć nawet w ludzkim rozumieniu doznali kaźni, nadzieja ich pełna jest nieśmiertelności“ (Mądrości 3: 2-4). Człowiek niejednokrotnie jest wystawiany na próbę w cierpieniu. W jego życiu niby odbiła się Księga Mądrości, z której było dzisiejsze czytanie. […]
Ewangelia również dobrana dla Biskupa. Chrystus w Eucharystii był dla niego i prawdą, i życiem, i drogą, i cierpieniem, i zmartwychwstaniem. Myślę, że na pewno spotkał się dzisiaj ze swoim Zbawicielem. Dlatego księże biskupie Janie, wspomnij na nas żywych, którzy są jeszcze w drodze, byśmy poprawnie przeszliśmy swoją drogę. […]
Jeszcze raz dziękuję Bogu, że bp Jan pełnił tu posługę, był rektorem seminarium. Teraz mamy dwóch patronów w Niebie, dwóch Janów wraz z biskupem Janem Olszańskim.
Dziękuję Wam, że przyszliście i że biskup Jan był tutaj, także w Chmielnickim, i że mogliśmy z Nim się pożegnać. A może gdyby nie ta pandemia, to tak by nie wyszło. Proszę Was, byście nie lekceważyli tego miesiąca — listopada. Idźcie na cmentarze, módlcie się za zmarłych. Nieście dotąd modlitwy, nie tylko kwiaty i znicze. Zobaczycie, jak nasi zmarli będą nam pomagać i chronić nas zawsze, gdy tylko poprosimy —
zwrócił się Ksiądz Biskup.
Po Eucharystii rozpoczęły się ostatnie obrzędy pogrzebowe.
Ks. Wiktor Biłous, rektor wyższego seminarium duchownego diecezji kamieniecko-podolskiej wygłosił z ołtarza pożegnalne słowa Kościoła.
– „Ecce Agnus Dei“ — takie hasło wybrał dla siebie śp. bp Jan. Znamy Baranka zranionego, ponieważ jeden z żołnierzy przebił Mu bok, z którego wypłynęły krew i woda. Baranek to symbol ofiary. Być może, gdy biskup Jan wybrał sobie taką dewizę, nie oczekiwał, że ten wymiar ofiary stanie się aż w takiej mierze rzeczywisty w jego posłudze.
Prawie od początków odnowienia naszej diecezji biskup Jan — najpierw jako wykładowca, wychowawca, potem jako rektor, biskup — przygotowywał liczne pokolenia kapłanów. I odrobina biskupa Jana przebywa w każdym z nas. Przez wykłady, napominania, rozmowy, nagany — bardzo często tak niekomfortowe dla nas — uczył nas radykalnej przynależności do Jezusa, a właściwie Baranka ofiarnego.
Dzisiaj wszyscy razem jesteśmy wypełnieni duchem Eucharystii to znaczy wdzięczności, chwalimy Boga za dar życia i służenia biskupa Jana. Ecce Agnus Dei.
Kondolencje złożył także ordynariusz eparchii kamieniecko-podolskiej Kościoła greckokatolickiego bp Iwan Kułyk.
Finalne słowa skierował do zgromadzonych metropolita lwowski, abp Mieczysław Mokrzycki.
– Zdajemy sobie sprawę, jak wielką wdzięczność potrzeba tu wyrazić tym, co na co dzień towarzyszyli życiu księdza biskupa Jana. Mam na myśli wszystkich, czyli wspólnotę diecezji kamieniecko-podolskiej z jej biskupami, kapłanami, osobami życia konsekrowanego i wszystkimi wiernymi. […] Szczególne podziękowania składam mamie i siostrze księdza biskupa Jana za wieloletnią troskę i ofiarne poświęcenie oraz siostrze pani Małgorzacie, za wyrażenie zgody, aby kapłani i lud wierny Podola mógł przy katedralnym ołtarzu, gdzie biskup Jan przyjął święcenia biskupie i często stawał do sprawowania Ofiary mszy świętej, powtórzyć błagalną prośbę: „Niech aniołowie zawiodą go do raju“. On zasłużył na to miejsce pochówku, gdyż nie żył dla siebie lecz dla Pana. I w życiu i śmierci należał do Pana, a On go wezwał tutaj, aby spełnił swoje kapłańskie posługiwanie. Jestem przekonany, że Wasza decyzja zgodna jest z jego pragnieniem, –
powiedział Metropolita.
„Twoje ciało było świątynią ducha świętego niech Bóg przyjmie cię do swojej chwały, — powiedział biskup Leon słowa modlitwy po hymnie pogrzebowym.
Trumna z ciałem zmarłego przeniesiona została w lewą nawę kościoła, gdzie od dziś będzie spoczywał obok biskupa Jana Olszańskiego.
