Zauważyłeś błąd? Zaznacz fragment tekstu i naciśnij Ctrl+Enter.
Czcigodni Małżonkowie, Dziadkowie i Rodzice, droga Młodzieży, kochane Dzieci!
Pozdrawiamy Was serdecznie w to piękne święto Świętej Rodziny z Nazaretu. Słowo stało się Ciałem i zamieszkało między nami! Rodzina Jezusa, Maryi i Józefa może być dla Was wzorem. Może być wzorem dla nas wszystkich – bo wszyscy żyjemy w jakiejś wspólnocie, wśród ludzi, obok bliźnich, których trzeba kochać także sercem z ciała!
Wpatrujemy się w Świętą Rodzinę i prosimy, by dodawała nam sił. Przeżywamy wszyscy trudny czas. Ale czas należy do Boga, a On daje nam swoje Słowo, które jest jak latarnia świecąca w ciemności i ukazująca drogę życia i nadziei. Tak, Bóg mówi do nas poprzez swoje Słowo. Możemy je zrozumieć, słuchając go we wspólnocie Kościoła.
Dzisiaj w II czytaniu usłyszeliśmy wspaniałe słowa: „Popatrzcie, jaką miłością obdarzył nas Ojciec: zostaliśmy nazwani dziećmi Bożymi i rzeczywiście nimi jesteśmy” (1 J 3,1a). Chcemy Wam dzisiaj pomóc zobaczyć tę miłość i wspaniałość Waszego powołania. Jesteście ochrzczeni i dzięki temu możecie mieć osobistą, dziecięcą, pełną ufności relację z Bogiem jako kochającym Ojcem oraz możecie żyć w miłości wzajemnej ze swymi najbliższymi.
To bycie córkami i synami Boga jest powiązane ze sposobem życia, który przynosi radość i szczęście. Ale tego sposobu życia dominująca dzisiaj kultura nie rozumie, a nawet więcej – odrzuca go. Apostoł Jan wyjaśnia, dlaczego tak się dzieje: „Świat dlatego nas nie zna, że nie poznał Jego” (1 J 3,1b). Ponieważ i my żyjemy w tym świecie, też grozi nam nieraz pokusa, by odrzucić Boże zasady postępowania. Jeśli tak jest, pamiętajmy, że są one zrozumiałe tylko w świetle Miłości. Bez wiary w Boga, który jest Miłością nie możemy zrozumieć, dlaczego czystość przedślubna jest tak cenna, dlaczego wierność w małżeństwie jest tak ważna, dlaczego należy szanować starszych, dlaczego macie przyjmować dzieci, które daje Bóg, i wychowywać je, dlaczego mamy przebaczać i być wiernymi do końca.
Popatrzmy przez chwilę, jak Bóg-Miłość szuka i wychowuje każdego z nas. W I czytaniu widzimy Annę, kobietę, która długi czas bardzo cierpiała, ponieważ nie miała potomstwa. W cierpieniu całą duszą zwracała się do Boga i Bóg dał jej syna, ¬Samuela, który w przyszłości miał stać się wielkim prorokiem. Zobaczcie: krzyż, który miała Anna, doprowadził ją do całkowitego oddania się Panu Bogu. To oddanie zaowocowało narodzinami syna i oddaniem go w ręce Boga, by mógł zrealizować się odwieczny plan. To całkowite oddanie się Panu Bogu jest kluczowe. Wtedy każde cierpienie i każdy trud będą „do przeżycia”, bo będziemy szli z Nim.
Bracia i Siostry! Niech i Wasze krzyże doprowadzą Was do całkowitego oddania się Bogu i do oddania Bogu Waszych dzieci. Bóg ich nie skrzywdzi, lecz uczyni je szczęśliwymi ludźmi. Często jest z nami tak, że tylko krzyż może nas wyrwać z zamknięcia w sobie, z egoizmu, z zamykania się na miłość Boga i na spotykanych każdego dnia bliźnich.
Poprzez chrzest święty należycie do Boga. To jest Wasza fundamentalna tożsamość, ważniejsze niż każda inna. Anna oddała swego pierworodnego Bogu, Maryja i Józef uczynili to samo z maleńkim Jezusem, a dzisiaj widzimy w Ewangelii Jezusa ¬– młodzieńca, który potwierdza, że należy do Ojca, że „jest w sprawach Ojca”(por. Łk 2,49b). Czy może być coś lepszego niż należenie do Boga, bycie w rękach Ojca? Każdy z nas otrzymał powołanie do bycia poświęconym Bogu. Nie bójcie się tego!
Dziś oprócz wzoru Świętej Rodziny z Nazaretu chcemy Wam krótko przedstawić kilka współczesnych wzorów – błogosławionych i świętych, których przykład może nam pomóc w realizacji życiowego powołania.
Błogosławiony Carlo Acutis urodził się w 1991 r. Od dziecka kochał Eucharystię i często przystępował do sakramentu pokuty i pojednania. Był zwyczajnym chłopakiem, grał w piłkę, lubił podróżować, grał na saksofonie. Od czasu gimnazjum codziennie uczestniczył we Mszy św. Eucharystię nazywał „autostradą do nieba”. Stał się autorem stron internetowych poświęconych cudom eucharystycznym oraz świętym. Zmarł na białaczkę w 2006 r., mając zaledwie 15 lat. Swoje życie ofiarował za Papieża i Kościół. Papież Franciszek beatyfikował go w 2020 r.
Drodzy Rodzice, módlcie się za swoje dzieci za przyczyną Carla. Szczególnie proście go, by pomagał im dobrze korzystać z Internetu. Wprawdzie czyha w nim wiele niebezpieczeństw, można jednak z niego korzystać także na chwałę Bożą, tak jak to robił Carlo. Miejcie dla dzieci czas, rozmawiajcie z nimi, kontrolujcie, zawsze okazując miłość.
Kochani młodzi Narzeczeni, chcemy i Was zapewnić, że Wasza miłość może się udać, nie musi zakończyć się rozczarowaniem tak, jak obecnie bardzo często bywa. Żyjąc w czystości do dnia ślubu, macie szansę być w kontakcie z Bogiem, który jest Źródłem Miłości. To pragnienie, jakie macie w głębi swego serca, by przeżyć prawdziwą miłość i stworzyć rodzinę, gdzie dzieci nie będą cierpiały rozejścia się rodziców, jest możliwe do zrealizowania. Kiedy małżonkowie katoliccy stają się jednym ciałem – Bóg bezpośrednio angażuje się w ich relację. To wielka łaska. Czy słyszeliście o młodej dziewczynie, błogosławionej Sandrze Sabattini? Została beatyfikowana kilka miesięcy temu. Była także zwyczajną dziewczyną, zakochaną w swoim narzeczonym i oczekującą dnia ślubu. Zawsze była blisko Boga, angażowała się w życie Kościoła. Od Pierwszej Komunii św. pisała duchowy dziennik. Gdy miała niespełna 23 lata, potrącił ją samochód. Zmarła po trzech dniach. Drodzy Narzeczeni, zwracajcie się do Sandry, by pomogła Wam wytrwać w czystości do ślubu! Ktoś powiedział, że czystość przedślubna jest najważniejszą próbą i sprawdzianem, co naprawdę łączy narzeczonych. Niezachowanie czystości przedślubnej bardzo utrudnia rozpoznanie, czy rzeczywiście ta druga osoba jest odpowiednia. Jeśli uwierzycie Bogu, uszanujecie sakrament małżeństwa i wytrwacie w czystości, zyskacie wielką szansę, że
Wasza miłość będzie mogła wzrastać.
Drodzy Małżonkowie. Także Wam możemy dać przykłady głębokiej miłości małżeńskiej. Oto pierwsza w historii para małżeńska wspólnie wyniesiona na ołtarze. Są to Maria i Luigi Beltrame Quattrocchi, rodzice czworga dzieci. Żyli na przełomie XIX i XX wieku. Zostali beatyfikowani w 2001 r. przez Jana Pawła II. Maria i Luigi pozostawili po sobie korespondencję oraz książki napisane przez Marię o ich miłości i obecności Bogu w ich w związku. Są przykładem „świętości dwojga” – tego, że do Boga idziemy razem i że to jest piękna droga uświęcenia. Maria jako wdowa podkreślała, że jedność z Luigim trwa również po jego śmierci; że wciąż w Bogu są razem. Jak widzicie, może też być orędowniczką wdów i wdowców.
Rozpoczął się także proces beatyfikacyjny jednej z córek Marii i Luigiego. Enrica Beltrame Quattrocchi zmarła w wieku 98 lat w 2012 r. Powołaniem Enriki było towarzyszenie starszym rodzicom,¬ co też daje nam światło na relacje w rodzinie. Była zaangażowana w działalność charytatywną. Jej życie było naznaczone różnymi chorobami i trudnościami ekonomicznymi, ale przede wszystkim modlitwą i codziennym uczestnictwem we Mszy św. W ostatnich latach poświęciła się pomocy małżonkom w kryzysie. Zwracajcie się również do tej sługi Bożej w Waszych trudnościach! Także osoby samotne znajdą w niej wzór i umocnienie.
Na naszej drodze wiary przechodzimy przez różne próby. Są momenty, że doświadczamy bezsilności i zwątpienia. Dlatego dziś chcemy ogłosić Wam tę wielką radość i nadzieję, że maleńki Jezus z Betlejem to Zbawiciel ludzkości i każdego człowieka! Trudności, które przeżywacie w małżeństwie, są zawsze wezwaniem do nawrócenia, do oddania się Bogu, do przyznania się, że ja sam nie dam sobie rady, i wezwania: „Boże, ratuj!”. I on będzie ratował, bo jest wierny swojej obietnicy. Odnawiając dziś po raz kolejny przysięgę małżeńską, niech każda żona i każdy mąż; każdy, kto zawarł sakramentalne małżeństwo, przypomni sobie wypowiedziane na koniec przysięgi słowa modlitwy: „Tak mi dopomóż Panie Boże wszechmogący w Trójcy jedyny i wszyscy święci”. Przypomnijcie sobie te słowa niezależnie od tego, czy w tej chwili jesteście razem, czy osobno. Bez Jego pomocy nie możemy kochać bezwarunkowo i być wiernymi w każdej życiowej sytuacji.
Jak widzicie, w każdej życiowej sytuacji, możemy znaleźć w Kościele osoby, które pokazują, że można realizować swoje życiowe powołanie, będąc bardzo blisko Pana Boga. Niech ci święci i błogosławieni wspierają nas z Nieba. Zwracajmy się do nich często. Przeżywali podobnie jak my różne rozterki, jak my cieszyli się życiem i swoim powołaniem. Wytrwali do końca w wierności i miłości do Boga i do najbliższych.
Miłujący Ojciec towarzyszy nam w drodze i czeka na nas w Niebie. Kocha Was bardzo, pamiętajcie o tym! Niech Jego błogosławieństwo, opieka Najświętszej Maryi Panny i świętego Józefa oraz świętych i błogosławionych będą nad Wami i z Wami.
Biskupi
Rzymskokatolickiej Konferencji Episkopatu Ukrainy
Lwów, 20 grudnia 2021 roku
N. 61/2021
List ma być odczytany wraz z obrzędem wyznania wiary i odnowienia przyrzeczeń małżeńskich we wszystkich parafiach Ukrainy, w niedzielę Świętej Rodziny 26 grudnia 2021 roku.
Bezpośrednio po przeczytaniu Listu następuje Wyznanie Wiary oraz odnowienie przyrzeczeń małżeńskich. Jeśli pozwalają warunki, kapłan zaprasza małżeństwa, związane więzią sakramentalną, wraz z ich dziećmi, aby wyszli na środek kościoła, bądź podeszli bliżej ołtarza. Należy również zaprosić tych, których mąż lub żona nie są w danym momencie obecni w kościele aby również i odnowili swoje przyrzeczenia. Później zwraca się do nich następującymi słowami:
Kapłan: Drodzy Małżonkowie podejdźcie teraz blisko do siebie. Niech również podejdą do Was Wasze Dzieci. Niech podejdą również Ci małżonkowie których współmałżonek nie jest obecny. Wpatrzeni w ołtarz, który oznacza Chrystusa i wspominając swój własny Chrzest, odpowiadajcie teraz głośno, na moje pytania:
Czy wierzysz w Boga, Ojca Wszechmogącego, Stworzyciela nieba i ziemi?
Wszyscy wierni: Wierzę.
Kapłan: Czy wierzysz w Jezusa Chrystusa, Jego Syna Jedynego, a naszego Pana, narodzonego z Maryi Dziewicy, umęczonego i pogrzebanego, który powstał z martwych i zasiada po prawicy Ojca?
Wszyscy wierni: Wierzę.
Kapłan: Czy wierzysz w Ducha Świętego, święty Kościół powszechny, obcowanie Świętych, odpuszczenie grzechów, zmartwychwstanie ciała i życie wieczne?
Wszyscy wierni: Wierzę.
Kapłan: Taka jest nasza wiara. Taka jest wiara Kościoła, której wyznawanie jest naszą chlubą w Chrystusie Jezusie, Panu naszym.
Kapłan zwraca się do Małżonków i ich Dzieci następującymi słowami:
Kapłan: Teraz drodzy Małżonkowie, tak jak podczas zawarcia Sakramentu Małżeństwa, na znak, że coraz doskonalej chcecie wypełniać swoje święte zobowiązania, podajcie sobie prawe dłonie. Na Waszych złączonych dłoniach, niech położą dłonie Wasze Dzieci, które są Darem Boga i owocem Waszej wiernej miłości.
Patrząc wzajemnie na siebie lub myśląc o nieobecnym współmałżonku odpowiadajcie w obecności Boga, na pytania, które Wam zadam w imieniu Kościoła.
Kapłan: Czy chcecie coraz doskonalej miłować się wzajemnie, biorąc za wzór Świętą Rodzinę z Nazaretu, w której objawiła się najpełniej obecność i posłuszeństwo Chrystusa, pokora i ufność Maryi oraz wiara i sprawiedliwość św. Józefa.
Małżonkowie: Chcemy.
Kapłan: Czy chcecie okazując zaufanie Bogu, który Was umiłował, otwierać się wielkodusznie na Dar nowego życia, którym Was Bóg obdarzy oraz okazywać sobie coraz głębszy szacunek i żyć w doskonałej wierności małżeńskiej?
Małżonkowie: Chcemy.
Kapłan: Czy chcecie wspierać się wzajemnie w codziennym niesieniu Chrystusowego krzyża, w troskach i radościach, w zdrowiu i chorobie, służąc sobie z serca, modląc się razem i za siebie, aż do końca Waszego życia?
Małżonkowie: Chcemy.
Kapłan: Bóg Wszechmogący, od którego pochodzą nasze dobre pragnienia, niech umocni Waszą wolę i wspiera Was łaską, abyście wiernie wypełniali święte ślubowania Sakramentu Małżeństwa, dzisiaj ponowione, wielkodusznie otwierali się na dar życia, którym Was Bóg obdarzy i z radością weszli do życia wiecznego.
Małżonkowie: Amen.
