Zauważyłeś błąd? Zaznacz fragment tekstu i naciśnij Ctrl+Enter.
Biskup pomocniczy archidiecezji lwowskiej Edward Kawa w komentarzu dla CREDO dzieli się swoimi przemyśleniami i wrażeniami z deklaracji doktrynalnej „Fiducia supplicans” Dykasterii Nauki Wiary.
Dokument odnosi się do błogosławienia par znajdujących się w nieuregulowanej sytuacji: osób, które zawarły nowy związek małżeński bądź "par" tworzonych przez osoby tej samej płci. Biskup Edward podkreślił, że Kościół nigdy nie odmówił ludziom błogosławieństwa, ale ten dokument wygląda na próbę zmiany koncepcji:
– Przede wszystkim chcę powiedzieć, że ten dokument wzbudził we mnie osobiście nieprzyjemne uczucia. Kościół katolicki nigdy nie odmówił i nie odmawia błogosławienia ludziom, którzy szukają uzdrowienia w Miłosierdziu Bożym. Nie wiem więc, jaki był cel tego dokumentu. Może je otrzymać każda osoba szukająca w Kościele błogosławieństwa uzdrawiającego, które wzmocniłoby go na drodze nawrócenia i odwrócenia się od grzechu. Zawsze tak było.
Jednak w dokumencie nie znajdziemy żadnej wzmianki o nawróceniu ani o konieczności nawrócenia i to jest druga rzecz, która mnie zaskoczyła. Uważam, że jest to bardzo ważna kwestia. Każdy z nas jest na drodze nawrócenia, każdy potrzebuje oczyszczenia, a jeśli chcemy, aby błogosławieństwo Boże zaowocowało w naszym życiu, musimy mieć mocny zamiar i pragnienie porzucenia grzechu na rzecz łaski uświęcającej. Jeśli nie będziemy mieli tego pragnienia, jeśli nie nawrócimy się i nadal świadomie będziemy trwać w grzechu, wówczas błogosławieństwo Boże nie przyniesie owoców w naszym życiu.
Trzecią rzeczą, na którą zwróciłem uwagę, jest próba podmiany pojęć w definiowaniu pojęcia „para” w kontekście relacji międzyludzkich. Para to mężczyzna i kobieta; to chłopak i dziewczyna przygotowujący się do sakramentu małżeństwa. W tej kwestii jesteśmy związani nauką Kościoła, która jest przedstawiona w Katechizmie Kościoła Katolickiego. Inne warianty „par” to niewłaściwe użycie terminologii. Dzięki Bogu, że w dokumencie jest napisane, że tylko małżeństwo sakramentalne może pretendować do błogosławieństwa liturgicznego wraz ze wszystkimi owocami, które z niego wynikają. Przecież w Katechizmie Kościoła Katolickiego czytamy, że Kościół ustanowił błogosławieństwa jako święte znaki, poprzez które możemy przede wszystkim otrzymać dary duchowe i przygotować się na przyjęcie głównej konsekwencji sakramentów. Zatem błogosławieństwo w jakiejkolwiek formie – rytualnej, liturgicznej, duszpasterskiej lub jako przejaw pobożności spontanicznej – nie może być sprzeczne z żadnym sakramentem, a błogosławieństwo „par” tej samej płci nawet pod wpływem spontanicznego impulsu wymazuje znak i wartość sakramentu małżeństwa. A ta podmiana pojęć szkodzi i wnosi zamęt, a także stwarza przestrzeń do manipulacji i nadużyć ze strony niektórych środowisk. Uważam więc, że takie dokumenty powinny być bardzo jasno sformułowane i jednoznaczne. Ich celem powinno być wzmacnianie ludu Bożego w wierze, a nie gorszenie lub rozczarowanie, – powiedział hierarcha.
